21 Nisan 2008 Pazartesi

Merhaba PDA dostları...

Biz yirmi kardeş iki gün önce Lüleburgaz'a geldik. Zarfın içindeki poşette; yumuşacık peçetenin içinde rahatımız yerindeydi ama uzun zamandır üretken olamamanın verdiği sıkıntı keyfimizi bozuyordu.
Zarfın açılmasını, yeni bakıcımızın kim olduğunu, nasıl bir ortamda dünyaya geleceğimizi merakla bekliyorduk. İki gün neden bizi o kapalı yerde beklettiler bilmiyoruz. Sanırım yeni bakıcılarımızın bizlerden uzakta başka işleri vardı.
Bu pazar sabahı bizim de yaşam kaynağımız olan ilkbahar güneşini gördük. Biri zarfı açmıştı ve "Pembe Domates Ağı'na tekrar hoşgeldiniz" diye başlayan bir yazı okuyordu. Sonra aniden kesti okumayı. Bizlerin görmediği bir başkasına "Ne garip!... anımsadın mı PDA'yı?" dedi. Güldü öteki de; "ha evet, seksen öncesinden "Proleter Devrimci Aydınlık" aklına geldi değil mi?" dedi. Gülüştüler.
Bizler de peçetenin içinde birbirimize anlamsızca baktık.
Ve en sonunda üzerimizi kaplayan her şeyi açıp bizi dışarıya çıkardılar.
Sevgili PDA dostları, çevreyi görünce yüreğimiz ağzımıza geldi... Biz sanki yaşamımızın ilk yıllarına 2005 yılının Çerkezköy'de Hafize Baliç'in bahçesine dönmüştük. Yemyeşildi her yer. Güzel bir evin geniş bir bahçesinde yaşamımız sürecekti. Birbirimizi sevinçle nasıl da kucaklamıştık.
Yeni bakıcımızı o bahçede gördük. 50-55 yaşlarında bir bey'di. Eşi de o yaşlardaydı ve kucağında çok uzun tüyleri olan kocaman bir kedi vardı.
Coşkulu bir telaşla bize bakacakları yeri hazırladılar.
Güneşte iyice yanmış gübreyi bahçe toprağına iyice karıştırıp bir sandığın dibine yaydılar. Bastırarak sıkıştırdılar. Bizleri beşer santim arayla o toprağın üzerine dağıttılar ve üzerimize bir santim yüksekliğinde toprak örttüler. O toprağı da biraz bastırdıklarını hissettik. Hiç canımız acımadı ama yirmi kardeş ayrı düşmüştük. Seslerimizi birbirimize duyurmamız zor oluyordu.
Yeni bakıcılarımız bizlere ilk can suyumuzu verdiler ve bahçenin güneşli bir yerine sandığımızı koydular.
Biraz gurbette sayılırız ya, ilk gecemiz önemli bizim için. Yeni yerimizde bakalım neler yaşayacağız. Yeni bakıcılarımız bizlere nasıl davranacaklar.
Bizleri hiç merak etmeyin şu anda çok iyiyiz.
Tüm gelişmeleri sizlere yazacağız. Haa, yeni bakıcılarımız da sizlere selam ediyorlar.
Özlem dolu sevgilerimizle...

1 yorum:

Shadow dedi ki...

Yeni yerlerinde, birbirlerinden biraz ayrı da kalsalar, sesleri mutlaka erişecektir tohumların. PDA da nasilsa kokleri inatcilik vardir serlerinde:)))
Selamlar.